شعری سروده خودم تقدیم خواهران انقلابی بحرینی ام...

شب شد و کنار دختری مادر...

آمد و در کنارش بنشس...

گفت دخترم میدانی....

ناگهان با صدای هولناکی...

جمله مادرم بشکست...

 تیر و لگد به در خانه ما...

بغض مادر بشکست...

وحشیانه به خانه هجوم آوردند...

بحر آرام خانه مارا...

ابر دشمن خروش آورد....

آمد و به مردی اش نازید...

ضرب دست به روی زنها زد....

آری آمد یاد من واقعه ای...

داستان چهل مرد جنگی و یک زن...

آمدند با سلاح هیزم..

بگذرم از روضه بگویم از مادر..

مادر من نیز حامل طفلی است...

باز مثل مادر ابیها داد...

در پس خانه ضربه ی دشمن...

طفل خود از دست....

وحشیانه من را....

با وجود کوچکی ام بردند...

دانی ناتمام مادر را. ..

از گوش نه به چشم دانستم.. .

این جه آیینی است. .

این چه اسلامی است.. 

مال و ناموسها بی امان... 

در امان نامردان....